نئوکلاسیک:
در اواخر قرن هجدهم در فرانسه آغاز شد؛ می‌توان گفت اقتباسی از هنر یونان و روم باستان است. در شکل گیری این سبک(از نظر هنرمندان)رو به ابتذال رفتن سبک باروک و روکوکو در قرن هجدهم، همچنین کشف برخی از آثار کلاسیک از «هرکولانیوم» «پمپئی» «پستوم» تاثیر گذار بوده. آثار برجسته این سبک اغلب از دو هنرمند «ژاک لویی داوید» و «ژان آگوست دومینیک انگر» خلق شده است.
رمانتی‌سیسم:
این سبک در انگلستان شکل گرفت؛ اما آثار چشم‌گیر هنرمندان فرانسه و آلمان نیز با این سبک همراه شد. بر خلاف کلاسیک، رمانتی‌سیسم سبکی احساسی و برونگراست. همینطور شعار آنها: «هنرمند همان چیزیست که قادر به بیانش است.» «تئودور ژریکو» «اژن دولاکروا» «فرانسیسکو گیا» «کاسپار دافیت فردریش» هنرمندان این سبک هستند.
باربیزون:
گروهی از هنرمندان که از شهر به طبیعت و روستا روی آورده بودند، از قضا تصمیم میگیرند در روستایی به نام باربیزون مستقر شوند. این سبک در پاریس آغاز شد. خالقان آثار، طرح اولیه را در محیط های باز و تکمیل نقاشی ها را در فضای بسته انجام میدادند. نوعی طبیعت‌گرایی(ناتورالیسم) و واقع‌گرایی(رئالیسم) هم در آثار این سبک دیده می‌شود. تعدادی از هنرمندان این گروه «ژان باتیست کامیل کرو» «دوپره» «تئودور روسو» هستند.
ناتورالیسم:
این سبک نگرشی متضاد با آرمانگرایی و واکنشی در برابر رمانتی‌سیسم بود. این سبک نزدیک به رئالیسم است به همین دلیل «کاستانیاری» ناتورالیسم را جایگزین رئالیسم کرد تا بر کنش های طبیعت تاکید بیشتری داشته باشد. هنرمند برجسته این سبک «ایوان شیشکین» می‌باشد.
رئالیسم:
رئالیسم، سبکی که از رنج‌های افراد فرودست جامعه سخن می‌گوید. سبکی که اغلب هنرمندان، حرف‌های ناگفته و یا ناشنیده افراد بینوا را به تصویر میکشند. «گوستاو کوربه» «انره دمیه» «فرانسوا میه» «ایلیا رپین» برخی از هنرمندان فعال این سبک بوده‌اند. با دیدن آثار این سبک حق مطلب را ادا کنید.
امپرسیونیسم:
امپرسیونیسم از واژه «امپرسیون» به معنی طلوع آفتاب که نام اثری از کلود مونه نیز هست، گرفته شده. در فرانسه زاده شد. آثار نقاشان رنگ و نور، بدلیل ثبت صحنه‌های آنی حالت وهم و خیالی پیدا می‌کردند. خالقان آثار امپرسیونیسم، اولین کسانی بودند که رنگ سیاه را از حیطه رنگ‌های مورد استفاد خود حذف کردند، و برای سایه ها، رنگ‌های سرد و خنثی را در کارهایشان جای میدادند. همینطور از تکنیک «آلاپریما» نیز بسیار استفاده می‌کردند. چند تن از هنرمندان این سبک «ادوارد مانه» «کلود مونه» «کامی پیسارو» «آگوست رنوار» «ادگار دگا» می‌باشند.